بخشی از مطلب
آیزنمن یک معمار، نظریه پرداز و مدرس است. او در سال 1932 در نوارک ،
نیوجرسی در آمریکا به دنیا آمد. لیسانس معماری خود را در سال 1955 از
دانشگاه کرنل دریافت کرد. به علاوه تخصص معماری خود را از دانشگاه کلمبیا،
فوق لیسانس وپ.اچ.دی از دانشگاه کمبریج و یک دکترای افتخاری هنرهای بصری از
دانشگاه ایلینوس شیکاگو دریافت نموده است. این معمار در زمینه
دیکانستراکشن فعالیت کرده و جزو گروه 5 نفره ( آیزنمن، چارلز گواتمی، جان
هیداک، ریچارد میر و میشل گریوز ) است که آثار خود را در سال 1969، درموزه
هنرهای مدرن، در قالب ساختارشکنی مطرح کرده و متعاقبأ در سالهای بعد هر
کدام شیوه های منحصر بفرد و آرمان گرایانه ای را توسعه داده اند.
در سال ۱۹۸۰ پس از سالها تدریس و نوشتن کتاب و نوشتن تئوری های قابل قبول ،
کار حرفه ای خود را در زمینه ی طراحی و ساختن آغاز کرد که شامل خانه هایی
با مقیاس بزرگ و پروژه های شهری و نیز فعالیتهایی در زمینه ی آموزش
دانشگاهی و یک سری خانه های شخصی بود.
آیزنمن عقیده به معماری ندارد و حتی مقصود زیباشناسانه برای آن متصور نیست،
بلکه هدف او صرفاً نمایش پاره ای از روابط فرم ها با یکدیگر است.
حتی عوامل مانند سازه تیر و ستون تابع روابط فرم است، که وی آن را هم با
یک شبکه ی تیر و ستون مشخص می کند. در همین سیستم فضایی احتمالاً ستون نقش
باربری نداشته باشد و فقط سهمی در علامت گذاری وی باشد. در اصل راه و روش
تعیین روابط فرم است و نتیجه ی آن یعنی «ساختمان». از ویژگی های معماری او
بنا به قول جنکس «ضد عملکردی» است. در اصل او به دنبال رها کردن عوامل سازه
به حالت عدم تعادل در آثارش به منظور کشف تعادل های تازه ای است.
و.....
