پاورپوینت بررسی معماری موزه M9 در ایتالیا

پاورپوینت بررسی معماری موزه M9 در ایتالیا

تاریخ ایجاد 29/05/1398 12:00:00 ق.ظ تعدادبرگ: 24 اسلاید دارای نقشه و تصاویر قیمت: 7500 تومان	تعدادمشاهده 3

بخشی از مطلب

دفاع لجوجانه از نهادهای کهنه مخاطره را افزایش می‌دهد. سئوال متداول روز، یعنی “جامعه آینده چه نوع جامعه‌ای باید باشد” همانطور که برای کلیه علوم مطرح است برای علم موزه‌شناسی نیز مطرح می‌باشد. موزه‌ها خارج از زمان و مکان نیستند. آنها نیز درباره ضرورت انتخاب دقیق‌تر و برگزیدن روشها و تکنیک‌هائی که بتوانند از آن طریق به خدمت هدفهای اجتماعی و زیست‌بومی گسترده‌ای درآیند، بحث می‌کنند و راههای نوینی را در این راستا تجربه می‌نمایند. تاریخ موزه‌نگاری و موزه‌شناسی نشانگر شیوه‌هائی است که تمدنها، در اعصار متفاوت، از طریق این شیوه‌ها به رابطه‌اشان با میراثشان اندیشیده‌اند. بعضی نسلها شیوه یا شیوه‌های نوینی خلق کرده‌اند و بعضی نسلها نیز فقط تمدن و میراث را حفظ کرده‌اند. امروزه نسل ما نیز بنا به ضرورت زمان از نسلهای خلاق است و در هر حوزه‌ای از زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به خلق و ابداع اشکال تازه‌ای دست زند. علم موزه‌داری نیز نمی‌تواند از حرکت عمومی و از این نیاز همگانی برکنار ماند، لذا روز به روز موضوعات خود را مشخص‌تر می‌کندو روشها و شیوه‌های نوینی را برای بسط و توسعه قابلیتهای کارآئی خود در کلیه زمینه‌ها تجربه می‌کند. “کوچک زیباست” شعار اواخر قرن بیستم است و “کوچک در چهارچوب بزرگ زیباست” شاید شعار اوائل قرن بیست و یکم باشد. موزه‌نگاری و موزه‌شناسی نیز در راستای این هدف و این شعار پیش می‌رود. از ظواهر امر پیداست که در این رشته نیز به تبعیت از حرکت بزرگ جهانی شیوه کلان‌نگری به پایان رسیده است و خردنگری در چارچوب کلانها جایگزین آن می‌شود. از این پس دیگر موزه‌های جهانی نخواهیم داشت بلکه موزه‌هائی را خواهیم داشت که اشکال خاص زیست‌بومی را براساس تمدن و جامعه‌ای که متعلق به این تمدن است، در آن نشان خواهد داد. اکوموزه یا موزه انسان و بوم، یا موزه اقلیمی یا موزه زیست‌بومی و یا هر نام دیگری که به آن دهیم، پدیده‌ای نوین در امر موزه‌شناسی و موزه‌داری است که براساس نیاز زمان پا به عرصه وجود گذاشته است. این نوع موزه به دلیل تقسیم‌بندی صحیح و علمی که در ساختار شبکه‌ای خود دارد و شمول آن بر کلیه عناصر فرهنگی و پدیده‌های طبیعی که انسان ساکن در یک زیست‌بوم معین نسل بعد از نسل، بطور پیوسته و یا منقطع،‌ از بدو زایش تا عصر حاضر با آنها سروکار داشته و دارد، کلیه موزه‌های موجود کلاسیک را در خود جمع خواهد کرد.
اکوموزه‌ها بطور خود بخودی به وجود نیامده‌اند، آنها وارث انواع گوناگون بیان موزه‌نگاری هستند که از اواخر قرن نوزدهم میلادی به بعد توسعه یافته‌اند. از نیمه قرن نوزدهم به بعد دو مقوله بزرگ درباره موزه‌های تاریخی و موزه‌های مردم‌نگاری به وجود آمد. ابتدا موزه‌های سرزمین و سپس موزه‌های هویت مطرح شدند. مفهوم اینها نیز چندان گویا نبودند؛ موزه‌های سرزمین حامل هویت بودند و موزه‌های هویت به یک یا چند سرزمین برمی‌گشتند. موزه سرزمین در روستاهائی پا می‌گرفتند که به میراث محلی و بومی خود حساس بودند. ابداع‌کنندگان آن غالباً فاضلان محلی و مجمع علما بودند. بدیهی است که نخبگان، هرقدر هم که روشنگر باشند، باز به تنهائی قادر به خلق پدیده یا پدیده‌های نوین و در نتیجه تمدنی نوین نیستند، برای این کار به نیروی فکری و جسمی همة انسانها نیاز است. برپاکنندگان این نوع موزه‌ها بیش از این که هدفی علمی را دنبال کنند به اهداف شخصی، قشری، سیاسی و یا احساسی توجه داشتند. این موزه‌ها مجموعه اشیائی را بدون ارتباط با یکدیگر و بدون ارتباط با انسان مصرف‌کننده آن عرضه می‌کردند. نمایشگاهی از اشیاء تقریباً نامتجانس بودند که بدون هیچ نوع روند و روالی در جعبه آینه‌ها جای داشتند.
گذر از فولکور یا فرهنگ عامه به مردم‌شناسی از یک سو و از سوی دیگر اندیشه‌ها و نظریات نوین موزه‌نگاری ژرژ هانری ریوی‌یر راه را برای مفهوم دیگری از موزه‌شناسی باز کرد: از این پس اشیاء را به خاطر این که زیبا هستند و یا اینکه ارزشی را ساطع می‌کنند ارائه نخواهیم کرد بلکه به این
دلیل آنها را ارائه خواهیم کرد که بحثی علمی را بیان می‌نمایند. موزه‌ها از این پس باید به بازدیدکننده کمک کنند تا گذشته خود را برای تسلط به آینده بازشناسد.
M9 موزه ای از میراث فرهنگی قرن بیستم است که در فضای کوچکی در مستر(دروازه ونیز) واقع شده است. طراحی M9 شامل یک ساختمان بزرگ برای موزه و یک ساختمان کوچک جدید برای خدمات اداری می باشد. این دو ساختمان باهم یک میدان عمومی و یک پیاده رو قطری مابین Piazza Erminia Ferretto و شاهراه Via Cappuccina ایجاد کرده اند. از این طریق از حیاط قرن 16 ام که برای استفاده مجدد بازسازی شده است عبور خواهید کرد. مسیر به واسطه مغازه ها، رستوران و کافه ها جلوه ی بیشتری گرفته است. ساختمان موزه در طبقه همکف دارای امکانت عمومی از قبیل یک کتابخانه رسانه ای، سالن اجتماعات، فروشگاه و کافه است. راه پله های طولانی و دراماتیک مراجعه کنندگان را به سمت گالری و محل برگزاری رویدادها هدایت می کند. نمایشگاه دائمی شامل دو طبقه مشکی رنگ است که روایتگر تاریخ ایتالیا مدرن می باشد در حالی که در بالاترین طبقه نمایشگاه موقت با رنگ سفید در آن برگزار می شود. و.......